Oj chmielu, chmielu
Niewiele wiemy o naszych słowiańskich przodkach. Od państwa Piastów minęło już ponad tysiąc lat. Czas zrobił swoje, a prasłowianie nie spisywali kronik, co sprawy nie ułatwia. Przez wieki o naszych korzeniach nie chciano pamiętać, a często próbowano je wymazywać. Dziś wiele wiemy o wikingach, rzymianach, celtach. A mało o ludziach, które zamieszkiwały te same ziemie, co my.
Słowiańska przyprawa
A jak się okazuje, to Słowianie mieli poważny wpływ na to, jak dziś wygląda piwo. Piwo i miód były napojami doskonale znanymi naszym przodkom. Co więcej, to właśnie wśród Słowian jedna roślina cieszyła się niezwykłym poważaniem. Był to chmiel, którego używano jako przyprawy i lekarstwa.
O ile brak twardych dowodów na to, że to Słowianie pierwsi chmielili piwa i miody. O tyle wielce prawdopodobne jest, że to dzięki naszym praprzodkom chmiel stał się popularny w Europie.
Chmiel w tradycji
Chmiel był ważną rośliną Słowian. Niektórzy posuwają się wręcz do twierdzeń, że był wręcz personifikowany. Część badaczy twierdzi, że chmiel był ważnym bóstwem domowym, które trzeba było obłaskawiać. Dlatego w chatach wieszano lub rozkładano gałązki chmielu.
Jak bardzo ceniono chmiel świadczy choćby najstarszy polski utwór muzyczny. Oj chmielu to tradycyjna pieśń weselna, która przez setki lat wykonywana była podczas oczepin panny młodej. Była tak popularna, że bez niej nie mogło obyć się żadne wesele.
Jej frazy muzyczne wskazują, że powstała najprawdopodobniej we wczesnym średniowieczu, przed chrztem Polski. Przez stulecia jej wersy zmieniały się, a jedna z bardziej popularnych wersji brzmi tak:
Oj chmielu
Oj, chmielu, chmielu, ty bujne ziele,
Bez cie nie będzie żadne wesele.
Oj, chmielu, oj, niebożę,
Niech ci Pan Bóg dopomoże,
chmielu niebożę.
Żebyś ty, chmielu, na tyczki nie lazł,
Nie robiłbyś ty z panienek niewiast,
Oj, chmielu, oj niebożę…
Ale ty, chmielu, na tyczki włazisz,
Niejedną panienkę wianeczka zbawisz,
Oj, chmielu, oj niebożę…
Oj, chmielu, chmielu, drobnego ziarnka,
Nie będzie bez cię piwo, gorzałka.
Oj, chmielu, oj niebożę…
Oj, chmielu, chmielu, szerokie liście,
Już Marysieńkę oczepiliście.
Oj, chmielu, oj niebożę…
Historia chmielu i Słowian jest mocno spleciona ze sobą. To część kultury naszych przodków, z której możemy być dumni.
